درنو
لوستونکو:
دا د ارواښاد
ملنگ جان د
خوږو او د
غیرت
پارونکیو او
څپیڅلو شعرونو
دوهم ټوک دې
چې ستاسو د
لوستلو
لپاره دلته
وړاندي کیږې.
تاسو
کولای شي د
خپل د خوښي
شعر په سریزه
په لاندی
ټولنه کې ټک
وکړې او هغه
ولولي.
زما
سلام
اسلام
دی په هغوی چې
سخت په ځان
تیروي
د قـام
لـه پاره تکلـیفونه
د زندان
تیــــــــــــــروي
زما سلام
دی په
همــــــــه
خدمت گاران د
وطـــن
چې
محبت
ســـــره
جیلو
کــــــې دي
بندیان د وطــــــــن
دوی
خپل سرونه دي
په ویاړ کړي
قربان د وطن
د
آزادۍ په مینه
چې جیلخانې ته
ځینه د وطن پت
ساتینه
دغه
کسان د خدای
په فضل به
ایمان ساتینه
چې قـــام
له پاره تکلیفــــــونه
د زندان تیروي
چې د
وطن د پاره
ډیر غټ تکلیفونه
باسي
د
آزادۍ په لاره
حیل کې زحمتونه
باسي
د قام
عزت غواړي په
خپل ځان
تاوانونه
باسي
دا
لیډران د
پښتون
فداکاران د
پښتون خدمت
گاران د پښتون
وروستنی
نسل به ددوی
څنگه احسان
هیروي
چې
قــــام له
پاره
تکلیفــــــــــونه
د زندان تیروي
څوک
چې خپل ځان
بولی پښتون له
مرگه نه
ډاریږي
لـــــــکه
د ډمـــــې د
پردو پیســــــــو
ته نه دریـــــــــږي
که ســـــــر
یې ولاړشي آزادۍ
ځنې هیڅ نه تــــیریږي
که غیرت
من پښتون وي
په زړه دردمن
پښتون وي په قام
مین پښتون وي
هغه نو
کله د بل لاس
لاندې گزران
تیروي
چې قام
له پاره تکلیفـــونه
د زندان تیروي
د
خدای د پاره
وروڼو ټول شیً
ځان ځاني مه
کویً
زړونه
مو یو کــــــــړیً
ســـــــــــــره
یو شیً ناداني
مــــه کویً
وکړیً
پوښتنه د
بندیانـــــــــــــــو
نا ځواني مه
کویً
خپل
لیاقت وگټیً
خپل شرافت
وگټیً د قام
عزت وگټیً
تر څو به
اوښکې له ډیر
درده ملنگ جان
تویوي
د قام له
پاره
تکلیفــــــــــونه
په خپل ځان
تیروي
**********
پیل
ته
په
افسوس افسوس
په
افسوس افسوس
مې دواړه
سترگې سرې شوې
چې
نظر مــــــــې
شو روزگار ددې
دنیا ته
له
ډیر غمه مې پر
مخ اوښکې خورې
شوې
خدایه
ما پښتانه ټول
سپــــارلـــــــي
تا ته
دافســــــــوس
نارې وهــــــــم
په زوره زوره
پښتانه
په خوب ویــــــــده
دي نه پاڅیږي
زوی د
پلار په لاره
نه ځي ورور د
وروره
هر ســــــړی
د ځان په گټه
خوشحــــالیږي
حقیقت
کې یو پیدا له
یوې مـــــــــــــــــــــــوره
دا وطن
دی زموږ مور
که څوک پوهیږي
ددې حق
موږ نه تلف
خاړرې ایرې شو
ځکه لاس
د محتاجۍ نیسو
بل چاته
ای
پښتونه دې
دنیا ته لږ نظـــــــــر
کړه
د
مرغانو په شان
گرځــــــــي
په اسمان
ته هم
نر شه سرو مال
په دې لار
ورکړه
نارینه
شه هـــــــــر
ځای وگټه مـــــیدان
د
شیرشاه او د
میرویس نه ځان
خبر کړه
تاریخ
بیرته کـــــړه
او و گوره
داستان
پلار
گټلی زوی ته
ټوکې مسخرې
شوې
دا متل
استعمـــــــــالیږي
مــــــــا
وتاتـــــــه
په
دنیا د پښتنو
څومــــــــره
لوړ نوم وو
چې
روان وو د یــــــــــــوالی
په یــــــــو
لار
په هر
ځای یې د بـــــــري
بیرغ معلوم وً
احمد
شاه بابا دی
پریښیً لوی
یادگار
چې به
دوی په کوم
طرف وړی هجوم
وً
دښمنان
یې وً تر پښــــــــو
لاندې تار تار
نن مې
څله د خپل ځان
برخې سپیرې
شوې
زموږ ستــرګې
د امید دي هـــــــــــري
خواته
موجــــوده
پښتانه نه شـــــــــــــرمیږي
چې یې
پرې ښـــــــــــــوه
د نیکونو شــــــمه
لار
ددې
ژوند په مرگ
ولې نه خوښیږي
چې د بل د
لاس جــــــــوټه
خــــــــوري
لکه زار
چې د
بل پیسو ته
لاس نیسي
ودریږي
په هغـــــــــــه
پښتون لعنت شــــه
هــــــزار
بار
خو زما
ملنگ جان برخه
دا سورې شوې
که د خوږ
زړگي ملهم راکړي
خدای ما ته
**********
پیل
ته
موسم
د پسرلي دی
موسم د
پسرلـــــــــــــي
دی ولي زه پرې
نه پوهیږم
پر
ما باد د طــــــــــــــوفان
دی
ستم د
رمانې لــــــــــــه
لاســـه ورځ
په ورځ زیړیږم
په
برخــــــــــــه
مې خـــزان دی
موسم د
پسرلـــي دی
په وطـــن بوی
د جنت دی
خـــو
زړه چـــې په
کلار وي
بې درد به
ځي میلو ته په
درد مندو جوړ
قیامت دی
چې
ما غــوندي
بیمــار وي
خندل د
هغه مشره ســـــــره
څـــــــــه
مناسبت دی
چې
قــــام یې
خوار وزار وي
گلان ټول
په خندا دي زه
لــــه ډیر غمـــــه
ژړیږم
په
مـــــخ مــــې
رود روان دی
نن جوړ دي
په گلشن کـــې
سرودونه د
توتیانو
موســـــم
دی د گـــــــــــــــــلونو
زمــا
لـــه غـــوږ
نه وځي زگیروي
د ماشومــــانو
چــــې
مـــــــړه
دي په بمــــــونو
په چا
وژړام خدایه
خدایه چې زمــا
په عزیزانو
اوربل
دی د ظلــــــــــــــــمونو
خالقه دې
دنیا عـــــــدل
وانصاف ته
حیرانیږم
دا
څه رنگــــــــــــــه
جهان دی
نه عــــدل
نه انصاف شته
دا د مخې د
سیسې دي
مظلــــــوم
د پاره چــــــــــل
دی
نه ښه شته
نه ښه والی خو
د ښو خلکو
پیښې دي
چـــې
ښه یې بولې غـــــــل
دی
ظاهر که
سر قندونه منځ
یې وگوریً نخـــرې
دي
پټ
زهـــــــر
ښکاره عسل دی
ښه واوره
ریاکاره په
فریب دې نه غـــــــــــــولیږم
په
مخ کــــې دې
شیطان دی
راپورته
نباتاتو
کـــــړل
لـــه خاورو
نه
ســـــــرونه
د
ښه ژوند
سلسلـــــــــــــه
ده
پرما د
استعمـــــــــــــار
پــراته د
واورو
انبارونه
هـــم
هـــــــاغســـې
څلــــــه ده
زما د
ژوندانه
باغچه گــــۍ
نه نیســي
گلــــونه
را
پیښـــــــه
کشــــالـــــــه
ده
غمجن زه
ملنگ جان یم
له غـــمو
ســره لوبیږم
همدغــــه
مــــې گذران
دی
**********
پیل
ته
راځیً
پښتنو وروڼو
راځیً
پښتنو وروڼو
دغه ځای د نام
و ننگ دی
راغلـــــې
نن پر مــــــــــــوږ
باندې دوره د
امتحان
راځیً
پښتـــــــــــنو
وروڼو د پاک
زړه ً په صــــــــــداقت
ملا
وتړیً په
ټینگه را بهـــــــــــــــر
شیً په میدان
نور مــــــــــــوږ
ســـره نه
ښکاري گــــــــوندي
او عداوت
د
زړونو لارې یو
کړیً بس مــه
اوریً د شیطان
په
خوند یې مــــه
غولیږیً زهر
به درکـــــــــــړي
په شربت
ځانونه
به خواږه کړي
وروڼوستاسي د
ښمنان
ظاهر
کې سپین میدان
او په باطن کې
لوی گړنگ دی
راځیً
پښتنو وروڼو
دغه ځای د نام
وننگ دی
ځانونه
اداره کــــــړیً
گڼه وبه کړیً
ارمان
راغلې
نن په موږ
باندې دوره د
امتحان
ځانونه
اداره کـــــــــــــړیً
د غیرت توره
په ملا کړیً
د زړه
له سوزه ووځـــــــــیً
میدان ته په
اخلاص
نقصونه
مو همــــــــه
د خپل کالهً
سره اصلاح
کړیً
د
خدای د پاره
وروڼو د نفاق
نه واخلــــــیً
لاس
د خپل
او د پردي فرق
سره وکړیً سره
اصلاکړیً
ورنه
کړیً
پښتونوالــــــــه
په پیسو او په
لباس
د خپل
او د پردي فرق
سره وکړیً ځان
دانا کړیً
ورنه
کړیً
پښتونواله په
پیســـــــو
او په لباس
نن
ستا د پلار
ډنډوکو باندی
بې موجبه جنگ
دی
راځــــــیً
پښتنو وروڼو
دغــه ځای د
نام و ننگ دی
دا
مرگ نه دی نو
څه دی چې بې
برخې شې افغان
راغلې
نن په مـــــــــــوږ
باندې دوره د
امتحان
دا مرگ
نه دی نو څه دی
چې هندو اوسک
آزاد شي
پښتون لـــــکه
یتیم اوسي د
بل د سیـــــــوري
لاندې
گټلی
نوم د پلار او
نیکــــــه
به مـــــــو
برباد شي
که
چیرې د پردو
حکـــــــــم
جاري شي تاسي
باندې
آخر
ددوی له خوا
به در ته پیښ
شدید فساد شي
ماران
دي د لستوڼې
ځان له یې مه
پریدیً د وړاندې
ظاهر
دوی پورې کړی
په خپل ځان
مذهبي رنگ دی
راځیً
پښتنـــــو
وروڼو دغـــــه
ځای د نام وننـــگ
دی
که بیخ
ته یې نظر
کړوڅوک
قادیان څوک
کرشتان
راغلــــــــــې
نن په مــــــــوږ
باندې دوره د
امتحــــان
د دوی
په فریبــــــو
باندې دوکــــــــه
نه شې پښتونه
اولاد
به دې اسیر شي
په دنیا کــــــــــــــې
تر قیامته
په
دغه لار نیکو
مــــــــــــو
خاوري کړي دي
سرونه
دا
خاوره یې موږ
او تاسي ته
سپارلـــــــــــې
امانته
د پاک
الله په در کــــې
همیشه کویً
سوالــــــــونه
چې
دغه امانت دي
لـــــــــــــه
موږ نه شــــــي
خیانته
زما
ملنگ جان زړه
د آزادۍ د نور
پتنـــــگ دی
راځیً
پښتنو وروڼو
دغه ځای د نام
و ننگ دی
پتنگ
هله پتنگ شي
چې په شمه
وریت کړي ځان
راغلــــې
نن په مــــــــوږ
باندې دوره د
امتحـــــــــــان
**********
پیل
ته
نن
زلمیان د
پښتنو تجربه
کیږي
نن
زلمیان د
پښتنو تجربه
کیږي
تماشو
له یې ولاړ دی
ټول جهان
دا
یادگار به تر
قیامته پاته
کیږی
میړنیه
دا دې وخت دی د
میدان
* * *
نن
زلمیان د
پښتنو په جوش
راغلي
گوښي
گوښي لکه مست
زمري غوریږي
د همت
تورې لاسونو
کې نیولي
د
پتنگ غوندې په
سرو لمبو
غورځیږي
سمه
غر واړه د
څیرمې
خوځیدلی
سین په خــــــــــــــس
او په خاشاک کــــــــــله
بندیږي
د هر یو
وینه رگونو کې
ایښیږي
د رڼو
توره جـــــــــوړ
کاندي باران
یا به
ورک د پښتنو
نامـــــــــــو
نشان شي
یا به
جوړ کړي
مستقــــل
افغــــــانستان
بیلـــــول
د روح او تن
سره ډیر گران
شي
آزادي
او
پښتــــــانه
دي روح او
ځــــــــان
نه به
ځمکې ته کوز
ستوری د آسمان
شي
نه
پښتون به د بل
چا شي
غـــــــلامـــــــان
هر هم
جنس د خپل
همجنس سره
حوړیږي
چیرته
گل، چیرته
بلبل
چیــــــرته
زاغـــــان
پښتانه
د خپلې خاورې
پتنگان دي
پتنگ
نه کــــــــــوي
د شمې ځنې څنگ
نه
ویریږي له
غلیمه ســــربازان
دي
خدای
ورکــــــــــړې
خزانه د نام و
ننگ
په
جگړو کې
آزموده پهلوانان
دي
مخامخ
ځي که کـــــوهی
وي یا گړنگ
دوی
نامه د آزادۍ
نه قــــــربانیږي
دا
دستور دی په
دنیا کې د
افغان
ای
پښتونه پلار
نیکه ته دې
نظر کړه
دا کــــــــږې
جنډې پرې چا
دی درولي
ته هم
ند شه سرو مال
په دې لار
ورکړه
د همت
توره دې ټینگه
کـــــړه په
ولي
احمد
شاه بابا کیسو
نه ځان خبر
کړه
دښمنان
یې دي تر کومـــه
زغلـــــولي
خو زما
ملنگ جان
سترگې نه
غړیږي
ادیرې
ته کتی نه شـــــــــم
په هیڅ شان
**********
پیل
ته
وطن
به ژاړي په
قیامت زموږ
نیکونو ته عرض
کـــــــوي
پلرنو ته
زه
مــو چا ته وم
سپارلی
وطــــــن
به وژاړي په
زوره
زموږ
نیکونو ته سر
توره
ته د
لمسو
ظلمــونه
گوره
زه یې
وم نیولی د
وحشت لوی
زحمتونو ته عرض
کـــــــوي
پلرنو ته
زه
مــو چا ته وم
سپارلی
تاسي
به توره وم
گټلـــــــی
خپلو
لمسو ته وم
سپارلی
دوی
په نفاق وم
کـــــړولی
نظر
به یې نه کاوه
دا ستاسي لوی
نمونو ته عرض
کـــــــوي
پلرنو ته
زه
مــو چا ته وم
سپارلی
د هر
وطــن وي جوړ
زینت
د
فـــــــــــــرزندانو
په همت
دوی
په ما نه کاوه
غیرت
ددوی
لـــه لاسه وم
خجل نورو
ملکونو ته عرض
کـــــــوي
پلرنو ته
زه
مــو چا ته وم
سپارلی
راځیً
چې وباســـو
زحمت
د خپل
وطن وکړو خدمت
ځان
ته پیدا
مـــــړو
لیاقت
چې
خجل نه شو په
قیامت نورو
قامونوته عرض
کـــــــوي
پلرنو ته
زه
مــو چا ته وم
سپارلی
خـــدایه
ړانده مو ټول
بینا کړې
هـــــــر
یو جاهل زموږ
دانا کړې
زموږ
ښه نوم خور په
دنیا کړې
بیا
به ملهم شي
ملنگ جان د
زړه زخمونه عرض
کـــــــوي
پلرنو ته
زه
مــو چا ته وم
سپارلی
**********
پیل
ته
نفســـــــــــونه
شــــول
غــــــالب،
ددې غــمـــه
ژړیـــږم
بې کاره
بې
تعلیمــــــــه
را ته
پاتــــــې
خپل اولاد شو
پښتــــون
غــــــریب
بربــــاد
شـــو
نفســـونه
مخالـــــف
شول، خیالونه
مختلف شــــــول
د
کــــور بغض
او حســـــد
موږ
لــــــــره نه
دی مناسب
نفســـــونه
شــــــول
غـــــــــالـــــــب
هر څـوک
گټه د ځان
کړي، وطن به
څوک ودان کړی
د
قــــــوم
مینـــــه د
زړنو نه
بهــــــر شوه
ښــــــه
پوهیږم
لــــــــه
دې
غــمــــــــه
ژړیــــــــــــــږم
ملک صاحب
دی جوړ وي، په
گیډه دې دی
موړ وي
د خــــوار
او
دغـــــــریب
پوښتنه نشته
څه فســـــاد
شو
پښتــــون
غــــــریب
برباد
شــــــــــو
سید په
خپل سیادت، د
ځان
غـــــــــواړي
عزت ړ وي
قســـم
دی مــا ونه
لید د وطــــن
د خیـــــــر
طـــــــــــالب
نفســــــونه
شــــــول
غـــــــــــــــــالب
څوک میا
او څــوک
مــلا شول، د
کسب نه ټپرا
شول
وایې کسب
وکمـــــــال
څه کړم شکرانو
باندې مړیږم
لــــــــه
دې
غــمـــــــــه
ژړیــــــــــــــږم
نه ننگ
شته نه غیرت
شته، نه خاورې
ته خدمت شته
نن
وگـــــــوره
دنیا ته
هـــــــــر
ملت ســـر په
مـــــراد
شـــــو
پښتــــون
غــــــریب
برباد
شــــــــــو
گـــوندي
او
عـــــــداوت،
په مــــــوږ
کـــې شو
عـــادت
دوستــي
او شفقت په
پښتنـــــو
کــــــــــې
شــــوغــایب
نفســـــونه
شــــــــول
غـــــــــالـــــــب
څوک وایې
چې ره خان یم ،
معـــروف په
کل جهان یم
هستي
دولت مـــې
ډیر دي په
خدمت باندې
شرمیږم
لــــــــه
دې
غـــــمــــــــه
ژړیــــــــــــــږم
دا
خــــان نه دی
خاین دی، په خپل
ځــان چې مین
دی
هیڅ غم د
وطن نه خوریي
چې یو ځـــل
یې نس آباد شو
پښتــــون
غــــــریب
بـــرباد
شــــــــــو
که
حـــــق وایم
ویریږم،
کــــه نه یې
وایـــــــــــــم
پړسیږم
د
ځیـــــنو
کارکنانو
کاروي وړ د
تعــــــــــــــــــــــــــــــجب
نفســـــونه
شــــــــــول
غـــــــــالـــــــب
په ځای د
عـــــدالت ،
مــــــــاولیــــــــــد
تجـــــــــــــــارت
له غمه
شــــم ترور له یو
نیم
مامـــــــــور
نه چې خبریږم
لــــــــه
دې
غــــــمــــــــه
ژړیــــــــــــــږم
خـــاونده
موږ اصــلا کړې،
دنیا کــــــــې
سر بالا کړې
ډیر غله د
خپل کاله دي
هـــــــر
سړی مــــل د
فساد شو
پښتــــون
غـــــریب
بـــرباد
شــــــــــو
پښتــــــــونه
وروره واوره،
نیکــــونـــــو
نه دا
خــــــاوره
ده
مــــــوږ ته
سپـــارل
شـــــــوې
بې ــــــافل
به څه سبب
نفســـــونه
شـــــــــول
غـــــــــالـــــــب
ددې
خـــــاورې
خـــــدمت ،
کــــویً په
صداقــــــــــــــت
د کور په
ځانځانۍ له باندنو
خلکــــــــــــــــو
شرمیږم
لــــــــه
دې
غــــــمـــــه
ژړیــــــــــــــږم
ریښتیا
ریښتیا به
وایـــــم،
چې څـــــو په
دې دنیا یم
مجبور دی
ملنگ جان له
ډیره
غمـــــه په
فــــریاد شو
پښتــــون
غـــریب
بـــرباد
شــــــــــو
**********
پیل
ته
رنګ
ته مې گوره
بیا کوه د
خولی سوالونه
بې غوره
یاره
*
* *
رنګ
ته مې
گـــــــــــوره
چــــــــــــــــــې
ژړیــږي
بې
غوره یاره
اوښکـــــې
مـــــــې
اوري نه
وچیــــــــــــــــږي
بې
غوره یاره
بې غوره
یاره ، شهیدان
او یتیمان مې
ژړوینه
* * *
څنگــــــــــــــــــــــــه
د ې زړه راته
جیگیږیږي
بې
غوره یاره
فخــــــــــــــر
افغان
مــــــــــــــــــو
نه یادیږي
بې
غوره یاره
بې
غوره یاره ،
ستاسو په غم
کې جیلخانه
جاروکوینه
* * *
کــــه
ته پښتون یې
بســــــــــــــــم
الله کړه
بې
غوره یاره
پاڅــــــــــــــــــه
د ننگ تـــوره
تر ملا کړه
بې
غوره یاره
بې
غوره یاره ،
چې پردۍ ښځې
پیغورونه
راکوینه
* * *
کــــــــه
ستا لــــه لاسه
پـــــــــــوره
نه وي
بې
غوره یاره
مــــــــــور
دې په تا هم
بـــــــــــوره
نه وي
بې
غوره یاره
بې
غوره یاره ،
ټیکری مې
واخله ماته هم
غیرت راځینه
* * *
هومـــــــــــره
به سترگې تورې
نه کړم
بې
غوره یاره
په
ځان به
عطـــــــــــــــر
پورې نه کړم
بې
غوره یاره
د
ملنگ جان ټيې
مــــــې
خیال ته نه پــــــــــــــــریږدینه
**********
پیل
ته
ځمکې
تور لباس
گوزار کړ
ځمکې تور
لباس ګوزار کړ
فلـــــــــک
تش شو ستارونه
په
تمــــــــــام
جهـان رڼا شوه
زه لار نه
ګـــــــــورم
تیارو نه
اننگـــي
مې دواړه شنه
دي
د
ظالـــــــــــم
څپیړې خورمه
څه بې
رحمـــــه
زمــــانه
شوه
غـــــــږ
مې ټپ
شو د نارونه
ګناه ګار
شوم چې حق
غواړم
نن د
عــــــــدل
په دنیا
کــــــــې
شنه
توتیان مې نه
خلاصیږي
د سیاد
ظالـــــــــــم
پنجــرو نه
ســــــربازي
زما
پیشــــــــــه
ده
خلک یې
څلـــــــــــــه
راته
ښیي
نن سبا به
مې خدای خلاص
کړي
د
نفــــــــــــاق
د
زنځیــــــــــــــرونه
زه ژوندی
یم لا
مــــــــــــــــــړ
نه یم
خلـــــــــک
مې ولي میرات
بولي
خــــــــــونړی
سیلابه
راشــــــــــه!
پښتونخوا
د لوړ و غرونه
هرگــــــز
وچې نه شوې تم
نه
دا زما ملنگ
جان ستــرگې
هره شپه
مې راځي خوب
ته
شهیـــــــــــــــــــدان
د ادیرو نه
**********
پیل
ته
زه مې
اوربل کې د
وحدت گلونه
ږدمه
په ننگ
سترگې تورومه
* * *
مورې
لاکـــــــــي
ټیکــــــری
مې را کړه
ملــــــــــــــی
تـــــړون دی
زړه مــــــــــــــــــې
د باز په شان
هوا که
ملــــــــــــــی
تـــــړون دی
آزادي
خواه زلمیان
ورځي وریزه
ځمه
په ننگ
سترې تورومه
* * *
تا ته مــــــــــــــورچل
کــې به زه در
کړم
شــــــربت
د شونډو
کـــــــــــــــــــــــه
تږی شوورله به
ورکړم
شــــــربت
د شونډو
په
تورو څڼو به
یې گـــــرد
لرې کومه
په ننگ
سترې تورومه
* * *
د شهــــــــــــــــــیدانو
بـــیــر غــــــونه
ورو
ورو رپیږي
زلــمــو
ته کـــــــــــــــــــړي
اشارتونه
ورو
رور رپیږي
که
زلمي نه وو
پیغلې نجونې
تولومه
په ننگ
سترې تورومه
* * *
کـــــــــــــــه
د زلمـــــــــو
نه پوره نه
شوه
ستر
به مات کړم
کــــــــــــــه
یې پخـــــــه
اراده نه شــــوه
ستر
به مات کړم
که د
پاولو ډکه لمن
زه جگړې ته
ځمه
په ننگ
سترې تورومه
* * *
راځیً راځیً
چې قــــــــــــــــــــــربانیږو
د
پښتو ننگ دی
صبـــــــــــــــــــــــــر
مې نه شي
ورانیږو
د
پښتو ننگ دی
دملنگ
جان مسرو له
صبره وایستمه
په ننگ
سترې تورومه
* * *
پیل
ته
غم به
کله هیرومه
غم د پاسه غم
دی
همزولې
لاړلې صحــــــــــرا
ته
زه
خواره ناسته
درومــــــــــي
د گلو تماشا
ته
زه خـــــــواره
ناسته
خپل
زخمیان شوي
یتیمان
کرارومه غم د پاسه
غم دی
بچیان
مــــــې تل
په کوکو ژاړي
د چا
له ظلمه
خپل
بابا جان را
څخــــه غواړي
د چا
له ظلمه
پلار
یې شهید زه به
یې چیرته
لټومه غم
د پاسه غم دی
په
وینو رنگ جامـــــــــــــــــې
به یوسم
په
پښتونخوا کې
خلیل
مومند مخکـــــــــــــــې
به کیدم
په
پښتونخوا کې
دغم
سلگۍ به د
زلمی مخکې
کومه غم
د پاسه غم دی
د
باجوړ زلمــــــــــې
به راشـــــــــــي
که
پښتانه وي
زمـــــــــوږ
په حال به دوی
آگاه شي
که
پښتانه وي
زه
د دوی کونډه یم
کونډتون دوی ته
کومه غم
د پاسه غم دی
میړه
مـــــــــې
سر په وطن
کیښود
زه
خوارو زاره
ډیر
غـــم یې ما
خوارې ته پریښود
زه
خواره ناسته
د
ملنگ جان په
مسرو ویر د
ځان
کومه غم
د پاسه غم دی
* * *
پیل
ته
چې په
زخمي خاطر مې
کیږدي
ملهمونه
رنگ
رنگ ظلمونه په
ما کیږي د
پلار مزار مې
لاندې کیږي
څوک به
غمخور شي چې
مې واوري
فریادونه
دنیا
کـــــــې هر
یو قام آزاد
شو د
اسادت هر قید
یې مات شو
زه به تر
څو په اوږو
وړم د بل
بارونه
دنیا
کې هر څوک خپل
خپل کار کا آزاد
ژوندون آزاد
روزگار کا
ما ته
پراته دي د
زخمیانو
کتارونه
خلکو
کـــــــــــــړل
جوړ نوي
ښارونه په
کـــې روښانه
دي برقــــونه
په پښتنو
باندې وریږي
سره اورونه
د
پښتونخوا
زلمیانو ننگ
کړیً د
استعمار په
کور غورځنگ
کړیً
د غم زده
ملنگ جان
واوریً
فریادونه
* * *
ژوند
په دنیا د
اقتدار ښه دی
د
غلامۍ نه سر
په دار ښه دی
د
مال و سر په
قیمت چې
ساتي خپل ملیت
دغه
سودا داسې
قمار ښه دی
د
غلامۍ نه سر
په دار ښه دی
چې
ننگ و نام نه
لري مینه
د قام نه لــــــــري
هغه
نواب نه یو
خرکار ښه دی
د
غلامۍ نه سر
په دار ښه دی
د
آزادۍ پـــه
لاره ملــی
ناموس د پاره
ځوانیمرگی
په دغه لار ښه
دی
د
غلامۍ نه سر
په دار ښه دی
دغــــلامۍ
نه توبه د
بد نامۍ نه
توبه
د
خپلواکۍ نه مې
سر ځار ښه دی
د
غـلامۍ نه
ســـــــر په
دار ښه دی
* * *
پیل
ته
سوال او ځواب
لور: ادکې
مورې د پښتو
ننگ دی
کوڅو
له غوټې ورکوم
جگړې له ځمه
مور: بچیه
زړه دې ولې
تنگ دی
تا
په ژوندون له
ځانه
کلــــــــه
بیلومـه
لور: مورې
رخصت مې کړه
چې ځم د زړه په
مینه
د
اسارت ژوندون
مزه نه زا
کوینه
مور: که
شینکی خال مې
د چړو په څوکو
ځینه
خو
د پردو لاس
لاندې شپې نه
تیرومه
لور: ته
مستوره یې
لورې مه ووځه
له کوره
شکر
دی ډیر پښتانه
شته دي لور په
لوره
مور: ستا د
مراد باغ به
آخر کړي خدای
سمسوره
اوسه
خوشحاله
اطمینان زه در
کـــومــــــــه
لور: ستـــــــــــــــــر
به مات کــــــم
آزادي د پاره
ځان
به شهید کــــــــــــــړم
په دغه پاکه
لاره
مور: چی مې
سبا بې ستره
نه کاندي
اغیاره
زه
په خپل مخ د
بیگانه خوله
نه پریږدمه
ادکې
مورې .....
مور: لــــــورې
دا ولي لیونۍ
شوې خدای د
پاره
ښه
ننگیالي زلمي
لــــــرې د
جنگ د پاره
غټ غټ
خانان په قام کې
شته دي با
وقاره
په
دې خانانو
اطمینان لــــــــــورې
لـــرمه
بچیه
.......
لور: ځینې
خانان خـــــو
ماته مـــــــــــه
یادوه مورې
زما
وینا ته څه
حاجت په خپله یې
گورې
دوی ښه
کتل، شوې
پښتنې نجونه
سر تورې
دوی
دې وهي خپل
چکرونه زه دې
مرمه
ادکې
مورې .....
مور: لورې چې
ته دومره مینه
یې په قام خپل
الله
دې تا کاندي
کامیابه په مـــرام
خپل
تا په
رښتیا دی
پیژندلی ننگ و
نام خپل
ستا
آرزوگانې به
زلمــــو ته
پیښ کـومه
بچیه
.......
لور: مـورې
زلمو سره ورځم
د جنگ میدان
ته
زه
پښتنه یم ټیت
کتی نه شـــــم
جهان ته
ځان به
تسلیمه مورې
نه کړم بل
انسان ته
د
ملالۍ غوندې
یادگار درته
پریږدمه
ادکې
مورې .....
مور: لورې که
تا وربل قربان
په دغــــــــــه
لار کړ
د
ننگ پیغام دې
زما مخ کې
اظهار کړ
ځوانیمرگۍ
ته دې په ټینگ عزم
اختیار کړ
په
ملنگ جان به
ستا تعریف بیا
ولیکمه
بچیه
.......
*
* *
پیل
ته
د پښتون
او پښتنۍ
سوال
او څواب
ودې
سوم محبوبې
ستا د زلفو
خريدار يمه
واخلـــــه
مال و سر زما
زه
د وطن لور يم د
با ننگو زلمو
يار يمه
ورک
دی که بشر له
ما
ودې
سوم محبوبې
خپل وصال
باندې می موړ
که ته
غم
مې د زړه سوړ
که ته
پوه
نه شوې په
نيمه
مــــــــــــــــــړه
ته د سره سيال
نه يې
سيال
مې د جمال نه
يې
سيال
دې د
جمـــــــــــال
يم ډير دولت
لـــــــــــــــــــرمه خان يم
بريت
تاووم
ځــــــــــــــــوان
يمه
داسې
خان دې ورک شي
چــې د بل لاس
لاندې ژوند کوي
ستا
خاني ځه
خـــــوند
کوي؟
مه
کوه پيغور
مستې د سرو به
دې زيور کړمه
موړ
به دې ټبر
کړمه
هغه
مال دې ورک شي
چې په ټيتو يې
ګټلي وي
نوم
يې پرې بايللی
وي
نه
يمه ټيټ سترگی
پلار نيکه نه
غټ پښتنون يمه
تا
پسې مجنون يمه
پلار
خو دې پښتون و
لاکن ته په
پښتو پوی نه
يې
ته
دې د پلار زوی
نه يې
څنگه
د پلار زوی نه
يم د پلار نه
دنيا دار يمه
کوم
تربور نه خوار
يمه
ته
دنيا پرست يې
د خپل پلار
غوندې بهادر
نه يې
ته
د سره نر نه يې
مه
وايه دا سپورې
نور د قهره بې
اختيار يمه
وريت
دې کړ ځگر زما
زه
له خپله پلاره
څه کــــــم يم
چې پيغور کوې
دومره
څله شور کوې؟
پلار
د ې ننگيالی
وُ مړه تا
غوندې بې ننگ
نه وُ
هيڅوک
يې د جنگ نه وُ
ما
خو د خپل پلار
او د نيکه نه
اړولـــــــــــی دی
ډير
مال مې گټلی
دی
مال
پسې دې اورشه
مرکــــــــــه د
ننگ ناموس کوم
دې
کې زه تپوس
کوم
ښه
دی چې تپوس
کړې بې ننگي
زما ښکاره کړه
ته
پوه
مې دوباره کړه
ته
دادې
بې ننگي ده چې
د پلار پښتو
ته نه گوري
د
بل پيسو ته ښه
گورې
زه
خو د خپل پلار
او نيکه نه يې
همت نه يم
چاته
خجالت نه يم
ولې
نه شرميږې بې
غيرته ځه
زندان گوره
جيل
کې خپل بنديان
گوره
رب
خو دې ړنده چې
دې بې اوره د
کباب کړمه
څومره
دې بې آب کړمه
تا
دې خالق ړوند
کړي چې ستا
ورونه يې وژل
تا
ټيټ ورته کتل
مخ
دې را نه ورک
کړه د يارۍ نه
دې بيزار يمه
جوړ
دې کړ محشر په
ما
مخ
دې رانه لرې
کړه چټي خبرې
وايې ته
څومره
بې حيا يې ته
خپله
بې حيا يې ټيټ
سر ناست يې
شرميدلی
کوټې
په کونج کې
غلی
زه
چې غلی ناست
يم لکه تاسو
وروڼو څو وژلي
په
کوم مورچل
ختلي
وروڼه
مې نران دي
کله تاسو
ټپوسان نه دي
د
بل چا غلامان
نه دي
څه
نرتوب يې کړې
چی دا دومره
جگ غږيږې ته
موږ
پورې خنديږې
ته
سور
بيرغ ځليږي دا
د وروڼو مې
کمال دی
لاس
کې توره ډال
دي
بدې
سترگې وخورې
چې دا څومره
بد ويل کوې
محض
شرمول کوې
بدې
سترگې ستا دي
چې په بدو نه
شرميږې ته
قوم
ځينې بيليږې
ته
زه
خو د خپل قوم
او قوميت نه
نه بيليږمه
پوه
يم نه غوليږمه
څنگه
نه غوليږې چې
ستا قام نن
آزادي غواړي
ستا
زړه بربادي
غواړي
زه
خپلې موقع ته
گورم
نوم به يې
درته ورک کړمه
بر
ناحق دې سپک
کړمه
دادې
د همت مــــــــــــــــــــــوقع
ده ودريږه نر
شه ته
پاڅيـــــــــــــږه
بادر شه ته
زه
که چيرته نر
وم دا پيغور
به مې ستا هير
نه شي
هير
به مې تر ډير
نه شي
دا
پيغور لا څه
کړې چې ستا
مړو ته پيغور
کوي
نور
مـــــــړي د
گور کوي
زه
به د خپل گور
مړی په گور کې
خجالت نه کړم
نور
به دا غفلت نه
کړم
ته
خو دې خپل اصل
نه نظر وکړه
چې څوک يې ته
ولې
دومره پوک يې
ته
پوک
نه يمه بس دی
نور مې مه
شرموه پوی شوم
شمې
په شان توی
شوم
ښه
دی چې ته پوی
شوې رب دې ټول
پښتانه پوی
لري
نوم
دې خالق لـــوی لري
تل
دې وي دايم دې
وي دا عزم دا
همت زموږ
دا
ملـــــــی
وحدت زموږ
زه
ملنگ جان سور
په وینو خوښ
په دغه لار
يمه
گور
به شي سره زر
زما
* * *
پیل
ته
شهیده!
ستا
په ګولۍ زخمي
ټټر نه هــــــم
قربان شهیده
ډک له ارمــــــان
شهیده
د
آزادۍ په لار
دې ورکړ لــــو
خپل ځان شهیده
ډک لــــــه
ارمان شهیده
تا چې
دا خپله ځواني
خاوري کړه د
قام له پاره
خپل ننګ او
نام له پاره
زه به
کونډتون کومه
ستا په نامه
ګران شهیده
ډک لـــــه ارمان
شهیده
زه به
ښکاره کړم سرې
جامې د پیښور
زلمو ته
د باجوړ
زمرو ته
خلیل
مومند لــــــــــره
به ژاړم په
سوران شهیده
ډک لـــــه
ارمان شهیده
دیر
او بونیر لــــــــره
ورځم هلته
زړور خانان دي
ښه
منــــــــــور
خانان دي
تا به
ګټي که په
رښتیا وي دوی
خانان شهیده
ډک لــــــه
ارمان شهیده
بلوڅ
خو هم دي زموږ
وروڼه په تا
ننگ به وکړي
د چړو جنگ به
وکــــــړي
یو ځل
به وژاړم په
ټول بلـــــــــــــوچستان
شهیده
ډک لـــــــه
ارمان شهیده
کــــــــــــــــور
د پښتون به په
ژړا سره زه ولـــړزوم
پښتــــــــــون
به و دردوم
پښتون
بابا لـــــــــره
به وشکـــوم
ګریوان شهیده
ډک لـــــــه
ارمان شهیده
شهیده
ستا له شهادته
ملنگ جان خبـــــــــروم
ټول افغانان
خبــــــــروم
د
آزادۍ په لار
دې وکــــــــــړ
ځان قربان
شهیده
ډک لـــــه
ارمان شهیده
* * *
پیل
ته
نر ی
نری لوگی تري
خیږي
نری
نری لوګی ترې
خیژ ي
د
استعمار لمبې
ملي ماڼۍ سیزینه
خاودند
دا څنگــــه
حالت دی
دا څه
انصاف او
عدالت دی
دا خو
عجیبه
جمهوریت دی
خلک د
ژبط ترقۍ ته
نه پریدینه
یو
خوا تبلیغ د
اسلامیت کړي
دعوه
د حـــــــق
او حقیقت کړي
دغه
خدمت کـــــه
خیانت کړي
چې د
خدای خلکو ته
خپل حق نه
ورکوینه
ای د
دنیا
حـــــــــــق
پرستانو!
د
امنیت
طــــــــــــــــــرفدارانو
وگورئ
حال ددې
خوارانو!
څوک
ځي جیلوته څوک
د غم سورې
وهینه
چې د
ټینگ عـــزم
خاوندان وي
د
خپلــــــــــــــــې
ژبې پتنگان وي
پرې
دې سلام د
ملنګ جان وي
چې
سرومــــــــــال
د خپل ملت نه
ځــاروینه
* * *
پیل
ته
راځئ
پښتنو وروڼو...
راځئ
پښتنو وروڼو
چې ملي وحدت
تیار کړو
د
زړه په صداقت
نیکونونه
را پاتې دا
وطن گل او
گلزار کړو
ښکاره
کړو لیاقت
نیکونو
نه مو پاتې دا
زموږ د مینې
کور دی
چې جوړ یې
کړو ښه نښان
خواړه
اوبه ترې اخلو
په مثال زموږ
د مور دی
یو موږ یې
فرزندان
دده
آبادول زموږ
په سر
لکـــــــــــــــــــه
یو پور دی
له پوره
خلاص کړو ځان
پنځه
وخته زحمت په
صداقت سره
رویکار کړو
نور مه
منئ ذلت
پنځه
ورځې زحمت سره
مخبوب وطن
آباد کړو
زینت لره
د ځان
زنځیر
د مجبورۍ ځنې
دا خپل گردن
آزاد کړو
په
علم او په
عرفان
یادیږو
پښتانه باید
چې خپل همت
اثبات کړو
لږ
وگورئ جهان
تر څو
به پیسو غواړو
د
خلکــــــــــــــو
نه سامان
د
غـــــــــور
په نظر
زموږه
نا پوهي پورې
خندا
کـــــــــــــړي
خارجیان
زما
پښتونه وروره
غیرت
او ننگ په کار
دی چې یادیږو
موږ افغان
چې خلاص
شو له پیغوره
ملا
وتړئ په ټینگه
نو راځئ چې یا
چاریار کــــــــــــړو
په
لــــــــــــوری
د خدمت
ملا
وتړئ په ټینگه
چې وروستي خلک
شول وړاندې
راټول
شئ عزیزانو
موږ
بیرته شولو
پاتې ټول خندا
کوي موږ باندي
غیرت
وکړئ زمریانو
پښتون
دې رب هیڅکله
په میدان کې
نه کړي لاندې
خیر
غواړئ
مومنانو
راځئ
چې د غمجن
ملنگ جان خوله
باندې
اتبارکړو
که وي په
صداقت
*
* *
پیل
ته
نارې
مې په غوږ
واورئ ...
نارې
مې په
غـــــــوږ
واورئ زه وطن
د ستاسی مـــــــــور
یم
واړه
مې غیږ کې لوی
کـــــــــړئ
اوس له مانه
بې پرواشوئ
نارې
مې په
غـــــــوږ
واورئ زه وطن
ستاسو ځانگــــــــو
یم
روزونکــــــــــې
مــــــــــو
د
جســـــــــــم
دا زما آب و
هــــــــوا
ده
لــــــږ
پام را باندې
وکــــــــــړئ
هدیره
مـــــو د
پلـــــــــــــــرو
یم
د
هغــــــو له
ســــــــرو
وینو نه
رنگینه مـــــــــې
فضـــــــــــــا
ده
دا
خاوره چې مې گــــــــورئ
درست
هډوکـــــي د نیکو
دي
قبضــه
د نــــورو
خلکـــــــــــــــــــــــــو
په مـــــــا
باندې ناروا
ده
دخوشحال
او احمد شاه
اود شیرشاه او
میرویس گور یم
نارې
مې په
غـــــــوږ
واورئ زه وطن
د ستاسی مـــــــور
یم
زه
ستاسو ننگ
نامــــــوس
یم تاسي ما نه
مخ په شا شوئ
واړه
مې غیږ کې لوی
کـــــــړئ
اوس له مانه
بې پرواشوئ
زه
ستاســـــو
ننگ ناموس یم
تاسي
مــــــــــه
کــــوئ غفلت
په ښه
ډول
ساتلـــــــــې
ومـــــه زه
ستاســــــــــــــي
نیکـــــونو
ورو
ورو مـــــې
خـــــــــــواته
راغلل په امید
مـــــــې د
قربت
اغیار
را ته ستر گگ
وهــــــي ته
څه شولـــــــــــــې
پښتونه
یو
لاس یې را نه
ونیو کش
کـــــــوي
مــــې هـــــــــر
ساعت
لازم
نه گڼم دا
چـــــــې
مـــــې په
مـــخ وهي
لاســـــــــــــــــونه
ناموس
مې خرابیږي زه
د
هــــــــــــــــــــر
پښتون پیغور
یم
په
لورې مې
گواښیږئ تاسي
ولـــــــــــــــــې
نه شـــرمیږئ
هــــــــــــــرکلـــــــــــه
پښتنو په خپله
کـــــونډه
ځان وژلـــــی
ما
وپیژنئ
وگــــــــــــــــــورئ
په سترگـــــــــو
مــــه
ړندیږئ
زه
ملک
مــــــــــــــــو
د
نیکـــــــــو
یمــــــــه
هغــــو یمه
گټلی
د
هغســــــــــــــــــې
نیکــــــــــونو
اولاده
تاســـــــــــو
یادیږئ
چی
بریښ یې وً د
تورې شـرق و
غـــــــــربه
پورې تللـــــــی
د هغو
د ښمنان نن
راته خاندي
ســــــوی
سکــــــــــــور
یم
نارې
مې په غـــوږ
واورئ زه وطن
د ستاسی مـــــــور
یم
په
داسې ځان ځانۍ
ســـــــــــــره
د خلکــــــو
د خندا شوئ
واړه
مې غیږ کې لوی
کړئ اوس له ما
نه بې پروا شوئ
په
داسې ځان ځانۍ
ســـــــــــره
دا خپل وطن مو
وران کړ
نن
ځـــــکـــــــــــه
په دنیا
کــــې تیروئ
مــــــــــــــــــصیبتونه
کـــــــــــــــم
پوري د عرفان
ما میره کله
په چشمان کـــــــړه
موجــــود
را کــــې
پراته دي
رنگارنگ د ســــــرو
کانونه
دښمن
په چل ویده
کړئ او
ځانــونه یې
عالمــــان کـــــړه
اوس
تاسي جنگوي
لکه
چـــــــــــرگان
په خپل منځــــونه
نو زه
ملنگ جان
ځکــه هر
میدان کــــــې
گډ په شــور
یم
نارې
مې په غـــوږ
واورئ زه وطن
د ستاسی مــــــور
یم
دا
ولــــــې
خپل
کــــــور په
بربادۍ باندې
رضـــــــــاشوئ
واړه
مې غیږ کې لوی
کړئ اوس له ما
نه بې پرواشوئ
* * *
پیل
ته
صورت
مې اخلي اور
له درده
بې اختیار یم
معافي
غواړم یارانو
که الفاظ مې
ناپسند وي
زړه ژاري
چې دردمند وي
که
ستاسو اچازت
وي – پوره
موافقت وي
خپگان
ممانعت وي
د زړه
له سوزه تاسو
ته کوم یو څو
خبري
غوږ کیږدئ
مه ځئ لري
اول
وگورئ ځان ته
بیا وگورئ جهان
ته
د هر ملت
گذران ته
څوک
گر ځي په هوا
کې څوک په بحر
سکونت کړي
ژوندون په
ښه صورت کړي
افسوس
زموږ په حال –
چې نه لرو
کمال
نفاق کړو
په جنجال
اخته
یو په گوندۍ
او په حسد کې
کور په کور
صورت مې
اخلي اور
نن
گورئ هر ملت –
ترک کړی عدوات
یو بل ته
په عزت
په ښه
سترگه به گوري
لکه ټول چې وي
یو وروڼه
ته غوږ
کیږده پښتو نه
نه
چاوُ اوریدلی
– نه هیچا
ولیدلی
نه یې نوم
چیرته لیکلی
نن
کشف کړ دنیا – د
خپلې پوهې نه
اتوم
د چا زده
وُ دا نوم
درانه
درانه توپونه
– ټانکونه
ماشینونه
سوونه په
زرگونه
جوړیږي
په دنیا – زه
یوې ستنې ته
ناچاریم
له درده
بې اختیار یم
نور
خلک عالمان
شول- په علم
کاملان شول
پوره
کاریگران شول
زموږ
په شان خو نه
دي څوک پراته
په یو زندانه
کې
څوک مړه
شوو په خپل
میان کې
که مو
خان که مو ملک
دی – که مو زوړ
کو مو هلک دی
په دې
خبره کلک دی
پلانکی
زما تربور دی –
خو په والله
که یې پریږدم
له قهره
ورته ریږدم
دا
څومره سپک
وضعیت دی – دا
څومره خجالت
دی
دا عین
جهالت دی
لعنت
په هغه خان شه
چې د خپل وطن
دښمن وي
زړه ژاړي
چې دردمند وي
دنیا
په خپل هنر د علم
په اثر
کړخاوره
چاندي رز
توپک
او ماشیندار لارۍ او
تیز رفتار
د اورگاډي
کړه شمار
په
بحر کې اوگټ ځي په
هوا کې طیاره
د علم په
ذریعه
زرگونه
کارخانې د تیلو ښې چینې
فرشونه
پشمینې
نن څه
غواړې چې نشته
په دنیا کې
لور په لور
صورت مې
اخلي اور
ښه
لوی لوی
سړکونه ښایسته
ښایسته
قصرونه
جړاو په
کې برقونه
تور
تیلو له تر
اوسه موږ تیلي
کره روان یو
دا څرنگ
انسانان یو
دا
نور هم
انسانان دي هغوی
هم زموږ په
شان دي
ددوه لاسو
خاوندان دي
خو
محض په خپل
کوښښ او په
همت سره
کامیاب شول
څرگند له
آفتاب شول
زموږ
د بې علمۍ نه د ډیرې
تنبلۍ نه
نه وځو
سندلۍ نه
وراسته
شوو په کوټو
کې مفلسۍ ځنې
بیمار یم
له درده
بې اختیار یم
تر څو
به داسي یاستو
دنیا
ته به په
خواست یو
تیار شکري
ته ناست یو
د علم
نه کار نه
اخلو هر څه
غواړو په پیسو
آخر وایه
تر څو
دا
پښې او دا
لاسونه دا
سترگې او
غوږونه
چې علم وي
پښتونه
همدغه
د انسان د
پاره جوړ ه
خزانه ده
معقوله
کارخانه ده
هر
څوک چې بې هند
وي په
شان د گاو
وخروي
ددې نه هم
بتر وی
خپه
دې را نه نه شي
اپریدی او که
مومند وي
زړه ژاړي
چې دردمند وي
نن هر
یو مملکت په خپل عزم و
همت
آسمان ته
شول اوچت
ټول
احتیاجات بې
په خپل کور کې
پیدا کیږي
لا ورځ په
ورځ ډیریږي
واړه
یې په مکتب د علم
په طلب
زیار باسي
روز و شب
که یې
نر دی که یې
ښځې خو د کسب
نه چابیر دي
نن هر څه
ورته ډیر دي
زموږ
د ناراستۍ نه سستۍ او
تنبلۍ نه
کباب شوو
مفلسۍ نه
دا
ځکه چې نه کسب
نه کمال لرو
په کور
صورت مې
اخلي اور
څوک
لاړل او
چرسیان شول څوک غله
قماربازان
شول
څوک گرځي
ملنگان شول
څوک
غواړي شکرانه
چې د پلانکي
بابا اولاد یم
زه ډیر با
مراد یم
څوك
خان څوك یې نوکر
شو څوک
خوښ څوک مرور
شو
همدې کې
در په در شو
څوک
ناست یو
سرمایې ته څوک د
خور او لور
پیسو ته
حیران یم
دې پښتو ته
واړه
گرځي کوڅو کې په
خاورو په ایرو
کې
په مال
پسې ځنگلو کې
مکتب
موږ ته زندان
ښکاري معارف
نه چور انکار
یم
له درده
بې اختیار یم
تل
گرځو سربډال چارپایو
په مثال
چې نه لرو
کمال
وطن د
پلار نیکه
زموږ نه شاړ
شو ناراستۍ نه
له ډیرې
بې باکۍ نه
دا
ولې بې
پرواشوو د خلکو د
خندا شوو
نفاق وسوو
تباشوو
نوای
پښتنو وروڼو
تاسو ولې نه
شرمیږئ؟
تر څو به
نه پوهیږئ
راځی
په اتفاق شوو په ډډه
له نفاق شوو
په ښه مینه
اخلاق شوو
نفاق
خو د ملت د
پاره محض
ځنکدن وي
زړه ژاړي
چې دردمن وي
زما
وروره پښتونه ابله
دې کړه غوږونه
خبر شه له
مضمونه
تاریخ
دې مخ کې
میږده له
نیکونونه خبر
شه
د هغو په
لار ورشه
د هغو
له همت د
هغو له دهشت
دنیا وه
په هیبت
هر
چیرته دښمنان
د دوی تر پښو
لاندې معدوم
وو
چې
وبه کړ لښکر روان به
یې شو عسکر
نه یې سین
کاته نه غر
په
ماتې به دښمن
تله که پشاده
به و که سور
صورت مې
اخلي اور
موږ
هم پښتون زاده
یو د
هغو اولاده یو
یو لاس او
یو پرده یو
دښمن
په چل فریب
سره دا غوښه
نوک جدا کړو
په خپل
منځ کې تبا
کړو
نور
بس دی جهالت روی کار
کړئ صداقت
د زړه په
محبت
د
خدای دپاره
وروڼو دا زړې
گوندۍ خو
پریږدئ
یوه نوې
تیږه کیږدئ
یو
لاس او یو
وجود شئ پښتو
باندې مظبوط
شئ
د ښه ژوند
په بهبود شئ
له
غمه دا نارې
وهم له سوزه
په کوکاریم
له درده
بې اختیار یم
چې غم
مې په زړه
زورشي صورت
پورې مې اورشي
حالت را
باندې نور شي
زړه
مه بدوئ وروڼو
که وینا کې
زیات و کم وي
مجنون
اخته په غم وي
نه چا
ته په کینه یم له
درده دیوانه
یم
مشغول په
ترانه یم
خو
ډیرې
آرزوگانې مې
دي زړه کې ځکه
ژاړم
د قام
ترقي غواړم
د خپل
قام ثنا خوان
یم وطن
ځنې قربان یم
مجنون زه
ملنگ جان یم
وطن
وطن به وایم
څو روح زما په
تن وي
زړه ژاړي
چې دردمن وي
* * *
پیل
ته
د
آزادۍ قیمت
پتنګ
د بلې شمعـــــــــــــــــــــــې
یار دی
بلبل
د گلـــــــــــــــــــــــــــو
خـــــــریدار
دی
دلیلـــی
دوه سترګــــــــــې
مجنون پژني
د
آزادی
قیمـــــت
پښتون پیژنـــــــــــــي
پتنګ
خو مینه په ګلـــــــــــــــزار
نه لري
بلبل
د شمعــــــــــــــې
ســره کار نه
لـــري
پښتانه
ټیټ چا ته کتلــــــــــــــی
نه شي
د
چا اثـــــــــــــــر
لاندي
راتللــــی
نه شي
پښتانه
ټینگ عـــــــــــــــزم
و همت لري
په
خپل نامــــــــوس
باندي غیرت
لري
لکه
زمــــــــــري
په ځای د ننگ
دریږي
په
ځای د ننگ په
وینو رنگ دریــږي
نه
د چا زر او نه
پیسو ته گــــــــــــــوري
زوی
د پښتون د
پلار پښتو ته
گوري
پښتـــــــــــــــــون
د بدو نه
بیــــــــزار
دی
پتنګ
د بلې
شمعـــــــــــــــــــــې
یار دی
پیسه
په ښه سترگه
قارون
پیژنــــــــي
د
آزادی
قیمـــــت
پښتون
پیژنـــــــــــي
پښتانه
لوړ دي لوړ
کارونه
کــــــــوي
تل
پیروی دوی د
نیکــــــــونو
کـــوي
نه
په پیسو چا ته
اورمیږ
نرمـــــــــوي
نه
د خپل گور مړي په
گور شرمــوي
نه
سپک حالت نه
بیباکـــي
خوښوي
تل
آرادي او
خپلواکـــي
خوښــــــوي
د
چا د لاس
لاندي ژوندون
نه کــوي
داسي
ژوندون زوی د
پښتون نه کوي
له
خپلــــــــه حقه
تیریدلـــــی نه شــي
دغلامــــــــــــۍ نوم قبلولــی
نه شي
اوس
پوهیدلی دی
پوهیږي پښتون
د
چا په مـکــر
نه
غـــــــولیږي
پښتون
پښتـــــــــــون د تورې
طــــــرفدار
دی
پتنگ
د
بلـــــــــې
شمعـــــــــې
یار دی
نه
د بل چا
رســــم او
قانــــون پیژني
د
آزادی قیمـــــت پښتون
پیژنـــــــي
د
پښتـــــــــون
خټه د
غیرت ځنې
ده
ډکه
له ننگـــــــــه
او شجاعت ځنې
ده
پښتانه
چـــــا ته
خپل بدل نه
پریږدي
ځان
د دنیا مخکې
خجل نه پریږدي
د
زهرو گوټ څوک
هضمولی نه شي
حق
د پښتون څوک
ستنولــی نه
شی
په
خپل وطن
پښتانه سر ورکـــــــوي
د
صورت غوښې په
سنگر ورکوي
د
جنگ په لوبه
آزموده دی
پښتون
زموږ
پلـــــــــرونه
دا اساس پاتې
دی
توره
او سپر مړږ ته
په لاس پاته
دی
هر
یو پښتـــــــــون
د بل نه جــــار
دی
پتنگ
د بلــــــــې
شمعــــــــې
یار دی
یو
اتفــاق او یو
تړون پیژنــــــــــــــــي
د
آزادی
قیمــــت پښتون پیژنـــــــي
الهــــــــــــي
ته شې نگهبان
د پښتون
نه
کړې زوال نوم
او نښان د
پښتون
همه
د علم خاوندان
کــــــــــــــړې
ربه
په
خپل کرم یې
عالمــان کــــړې
ربه
گوندې
نفاق نه په
امان کړې
پښتون
د
اتفاق په لور
روان کــــــړې
پښتون
څوک
چې پښتون په
بده سترگه
گوري
د
بدۍ مخ دې شي
دده په لــــــــوري
زه
ملنگ جان یم
پروانه د وطـــــــــن
سر
مې دی ایښی نظـــــــرانه
د وطن
خدایه
لوگی مې کړې
په لار د وطن
چې
عاشقان کـــــې
شم شمار د وطن
ډک
مــــــــــــــــې
له درده دا
گفتار دی
پتنگ
د بلـــــــــــــې
شمــــــــې
یار دی
د
مــــــریض
نبض افلاطـــــون
پیژني
د
آزادی
قیمــــت پښتون
پیژنـــــــي
*
* *
پیل
ته
زه
چې نازولی وم ...
زه چې
نازولی وم نو
بل څوک نازولی
وً؟
نن مې
اننگی د بل
څپیړو ته
نیولــی دی
ره
هغه پښتون یم
چې هر چامې
احترام کاوهً
ولې
نن اغیار را
ته په بدو
سترگو ري
دیو
د کوه قاف مې د
گزاره ځنې
ســــام کاوه
ولې
نن اغیار را
ته په بدو
سترگو ري
څوک
وً چې زما د
وطن لور ته به
یې گام کاوهً
ولې
نن اغیار را
ته په بدو
سترگو ري
هر
غلیم مې شل
ځله میدان کې
ځغلولی وً
زه
چې نازولی وم
نو بل څوک
نازولـــــــــی
وً؟
اور د
ځان ځانۍ دی
چې په کور مې
لگیدلی دی
نن مې
اننگــــــــی
د بل څپیړو ته نیولــــــــــــی
دی
زه
هغه
شهباز یم چې
مې هر طرف ته
ښکار کاوهً
ولې
لکه زرکه نن د
بل د پنجو
ښکار شوم ؟
توره
مې په لاس وه
په ظالم به مې
گوزار کاوهً
ولې
لکه زرکه نن د
بل د پنجو
ښکار شوم ؟
واک
اختیار مې خپل
وً خپله خوښه
به مې کار
کاوهً
ولې
لکه زرکه نن د
بل د پنجو
ښکار شوم ؟
ښه
صحیح سبق مې
درست جهان ته
اورولی وً
زه
چې
نازولـــــــی
وم نو بل څوک
نازولی وً؟
اوس
مې د تعلیم د
پاره زوی بل
خوا لیږلی دی
نن
مې اننگـــی د
بل څپیړو ته
نیولـــی دی
زه
هغـــــــــــــــــه
بادار یم چې
همیش باداري
کړې
ولې
مې نن خلک د
غلام په سترگو
گوري ؟
څوک
مې په سر نه وً
ما په خپله
ســـرداري
کړې
ولې
مې نن خلک د
غلام په سترگو
گوري ؟
ډیر
دي ناکام شوي
چې یې ما پسې
خواري کړې
ولې
مې نن خلک د
غلام په سترگو
گوري ؟
ځینو
لا له ویرې نه
په خپله ځان
سیځلـــــــــــــــی
وً
زه
چې
نازولـــــــی
وم نو بل څوک
نازولی وً؟
دور
د هغو تیر شو
اوس یې بل څوک
لمسولی دی
نن
مـــــــــــې
اننگـــی د بل
څپیړو ته نیولـــــــــــــــی
دی
خدای
د پاره وروڼو
دا زړې گوندۍ
اوس پریږدیً
قام
کـــې چې نفاق
وي په هیڅ وخت
نه کامیابیـــــږي
تیرې
بدۍ هیرۍ
کــــــــړیً
اساس د مینې
کیږدیً
قام
کـــې چې نفاق
وي په هیڅ وخت
نه کامیابیـــــږي
ټول
زړونه یو زړه
کــــــــړیً
د هیچا نه مه ویریږیً
قام کـــې
چې نفاق وي په
هیڅ وخت نه
کامیابیـــــږي
کوم
وخت چې یو لاس
وً ټول جهان
مو لړزولی وً
زه
چې
نازولـــــــی
وم نو بل څوک
نازولـــــــــــــــــی
وً؟
زړه د
ملنگ جان د
ځان ځانۍ په
اور داغلی دی
نن
مـــــې
اننگـــی د بل
څپیړو ته نیولـــــــــــی
دی
* * *
پیل
ته
ژړیږم
لکه شمه ...
ژړیږم
لکه
شمــــــــــه
د ډیر درده گډ
په شور یم
د
غم څپیړي
خــــــــــورمه
گیله
وکړم د چانه
زخمي کړی زه
خپل ورور یم
خپل
ورور د لاسه
مرمه
ژړیږم
لکه
شمــــــــــه
په ژړا مې
لوند گریوان
دی
څوک
غوږ نه نیسي
ماله
هر
دم مې په کاله
کې جوړ د سرو
وینو باران دی
فریاد
وکړمـــــــــــه
چالـــه
که
حق غواړم مجرم
یم سمدستي مې
ځای زندان دی
حــیران
یم دې دنیا
لـــــــه
خپل
ځان را ته
معلوم شو ازلي
په برخه تور
یم
راحت
نه
پیژنمـــــــــــــــــــه
نن
هر یو قام
آزاد شو همدا
زه کم بخت
اسیر یم
ژړا
راځــــــــــــــــــي
ژړیږم
خپل
ورور په ما
ظالم شو
استعمار په
دام کې گیریم
مرغۍ
غــوندې پړ
کیږم
جایداد
او ملک زما دی
هسي نه چې
خیرات خوریم
خپل
حق کلـــه
پریدمه
د
خدای د پاره
وروڼو یو د بل
په حال نظر
کــــــــــــړیً
نور
پریږدیً
عـــداوت
په
کــــــــــورکې
اتحاد او
اتفاق مـــــو
برابر
کـــــــــړیً
ښکاره
کــړیً صداقت
ځانونه
د دنیا نورو
قامــــــــــــــــونو
نه خبر
کــــــــــړیً
نور
مــــــــــه
منیً ذلت
نفاق
تکه تکه
کــړم
هسي نه چې زه
کـــــــــــمزور
یم
د
غم شپې
تیرومــه
ملا
وټړه په
ټینگـــــــــــــه
په اخلاص سره
شه پورته
زمری
شه مه ویریږه
لاسونه
د حاجت مه
نیسه ته د بل
چا
لـــــــــــــــور
ته
په
دې راز
وپوهیږه
د
بل د لاس جوټه
پښتونه
مه
راوړه خپل
کورته
پیغور
نه وشرمیږه
چې
زه ملنگ جان
سوی همیشه دغه
پیغور یم
اوس
قام پرې
خبرومه
*
* *
پیل
ته
وچه
ځمکه په سرو
وینو ...
وچه
ځمکـــــــــــــه
په سرو وینو وتره کیږي مینان
د آزادۍ کـــــــــري
گلونه
عاشقان
په عشق کې بند
په بند غو
څیږي محبت
کې د وطن بازي
سرونه
هغو
زړونو کــــــــــــــې
چې مینه د وطن
وي
په
هغو کـــــــې
بیا نه ویره
وي نه ډاره
هغه
څوک چې د خپل
قام په درد
درمن وي
سر
په لاس کې
گرځوي د قام
له پاره
چې
پوه شوی د
آزاد ژوندون
په خوند وي
د
ذلت لــــــــــــه
ژوندانه نه وي
بیزاره
ننگیالی
د ننگ ډگــــــــــر
ته ځي جنگیږي
له
آسمانه پرې
وریږي رحـــــــــمتونه
پښتانه
زلـــــــــــــــمي
د تورې
باتوران دي
امتحان
او تجـــــــــــربې
نه دوی وتلــــــــــــــــــي
د
وطن د پاکـــــــــــــــــې
خاورې مینان
دي
په
سرو وینو یې
همیش وطـــــن
پاللــــــــــــــي
میدانونه
یې گټلي څـــــو
څـــــــو
شان دي
دښمنان
یې خاورو خټو
کــــــې لـــــــــــړلـــــــي
کــــه
خدای کاندي نن
سبا به ورغیږي
ملنگ
جانه ستا د
زړه ناسور
زخمونه
* * *
پیل
ته
پای
